شهادت امام حسن عسکری (ع)
سلام و درود به همراهان گرامی مجله تفریحی آوا. برخی روزها در تاریخ، تنها یادآور یک واقعه تلخ نیستند، بلکه نقطه عطفی هستند که مسیر آینده را تعیین می‌کنند. دهم شهریور، مصادف با هشتم ربیع‌الاول، سالروز شهادت امام حسن عسکری (ع)، دقیقاً یکی از همین روزهای تاریخ‌ساز است. این روز، گرچه روز حزن و اندوه برای از دست دادن یازدهمین ستاره آسمان امامت است، اما در عین حال، سرآغاز فصل نوین و بسیار مهمی در تاریخ تشیع یعنی «عصر غیبت» و امامت آخرین منجی، حضرت مهدی (عج) نیز می‌باشد.
در این مقاله می‌خواهیم از زاویه‌ای دیگر به زندگی و شهادت این امام بزرگوار نگاه کنیم و نقش بی‌بدیل ایشان را به عنوان زمینه‌ساز بزرگترین انتظار تاریخ مرور کنیم.
امام عسکری (ع)؛ امانت‌دار بزرگ الهی
دوران ۶ ساله امامت امام حسن عسکری (ع) یکی از سخت‌ترین و پرفشارترین دوران‌ها برای ائمه اطهار بود. ایشان در شهر نظامی سامرا تحت نظر شدید خلفای عباسی قرار داشتند و تمام ارتباطاتشان کنترل می‌شد. اما دلیل اصلی این همه سخت‌گیری چه بود؟ حاکمان زمان بر اساس روایات متواتر می‌دانستند که مهدی موعود (عج)، فرزند امام حسن عسکری (ع) است؛ همان کسی که قرار است بساط ظلم را برچیند. به همین دلیل، تمام تلاش خود را برای جلوگیری از تولد ایشان یا یافتن و به شهادت رساندنشان به کار بسته بودند.
در چنین شرایط خفقان‌آوری، بزرگترین مأموریت امام عسکری (ع)، حفظ جانِ امانت الهی، یعنی فرزندشان و حجت پس از خود بود. به همین دلیل، ولادت امام زمان (عج) به صورت کاملاً پنهانی صورت گرفت و جز یاران بسیار خاص و مورد اعتماد، کسی از وجود ایشان مطلع نبود. زندگی امام یازدهم، روایتی از یک مبارزه هوشمندانه و خاموش برای حفظ بزرگترین امید بشریت بود.
برای مشاهده کامل مطلب به لینک زیر مراجعه نمایید
شهادت امام عسکری (ع): روایت یک پایان و سرآغازِ بزرگترین انتظار
- ۱ بازديد
- ۰ ۰
- ۰ نظر